Joden hebben door alle eeuwen heen verhalen verteld over de schepping van de wereld. Veel van die verhalen maken op moderne lezers een fabelachtige indruk. Verzonnen zij maar wat? Of dachten ze werkelijk dat de wereld ontstaan was zoals ze het vertelden?
Peter van ‘t Riet gaat bij het lezen van joodse scheppingsverhalen uit van een ander uitgangspunt. Joodse scheppingsverhalen geven antwoord op religieuze en filosofische vragen uit de tijd van de verteller. Ze zijn verhalende (narratieve) theologie en filosofie, en geen kosmologische uiteenzettingen. De grote vraag bij het lezen van deze verhalen is dus altijd: Op welke vragen uit welke tijd geven zij antwoord?
In deze lezing worden een aantal joodse scheppingsverhalen uit verschillende eeuwen besproken. Duidelijk wordt dat veel van deze verhalen stelling namen tegen niet-joodse opvattingen zoals het geloof in goddelijke hemelwezens, het rijk der Ideeën van Plato, de Perzische tweegodenleer, de gnostiek, het christendom, etc. Ook werden scheppingsmotieven gebruikt voor intern joodse discussies over apocalyptiek en mystiek. Op deze wijze lezend worden de verhalen uitgetild boven hun schijnbaar fabelachtige inhoud.