Het midrasj-karakter van de evangeliën
In een vorige brochure (Folianti-reeks 19) liet de auteur zien hoe de evangelist Matteüs veel van zijn verhalen over Jezus heeft gemodelleerd naar de verhalen over David. In deze brochure wordt besproken dat Lukas ook zo te werk is gegaan, maar dat hij niet David maar Jozua gebruikt heeft als modelfiguur voor veel zijn verhalen over Jezus. Dit procédé om Jezus en andere personen in de evangelieverhalen te beschrijven in termen van figuren uit Tenach wordt midrasj genoemd. Door aansluiting te zoeken bij thema's en verhalen in Tenach onderzoekt de evangelist de betekenis die Jezus' doen en leren voor hem en zijn gemeenschap heeft.

De Jozua-midrasj bij Lukas
In veel verhalen schetst Lukas Jezus als een Jozua-figuur. Zeer duidelijk is dat in zijn versie van de "bergrede", die bij hem eerder een "veldrede" genoemd moet worden (Lukas 6). De zaligsprekingen en aanklachten die Jezus in deze rede uitspreekt, zijn een duidelijke parallel van de zegeningen en vervloekingen die Jozua het volk voorhoudt, nadat zij het land Kana?n zijn binnengetrokken. Opmerkelijk is dat Lukas alleen die Jozua-verhalen als achtergrond gebruikt, waarin Jozua geen krijgsverrichtingen uitvoert. Lukas' gebruik van Jozua in zijn Jozua-midrasj staat daarmee in schril contrast met de wijze waarop de Zeloten van de verhalen over Jozua gebruik maakten en waarin zij zijn krijgsmanschap sterk benadrukten. Tevens geeft Lukas met zijn keuze voor Jozua aan dat Jezus geen tweede Mozes was. De continu?teit van de joodse traditie voor, met en na Jezus is een voortdurend thema in de geschriften van Lukas.

Inhoudsopgave
1. Het midrasjkarakter van de evangeliën
2. Jozua, de zoon van Noen
3. De Jozua-midrasj bij Lukas
4. De rol van Jozua in de messiasverwachting van Israël
5. De pacificatie van Jozua
6. Conclusies
Literatuur